Dzisiaj: Sobota 21 grudnia 2024

Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

Proszę określić gdzie leży problem:
7 + 5 =
Link
7 + 5 =

Komisja planuje, inicjuje oraz koordynuje działania związane z przeciwdziałaniem alkoholizmowi na terenie Piotrkowa Trybunalskiego. W jej skład wchodzi 12 osób, które są powoływane przez Prezydenta Miasta. Przewodniczącą MKRPA jest Beata Adamczyk.

Do zadań Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych należy:

  • prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracją społeczną osób uzależnionych od alkoholu;
  • bieżące koordynowanie i monitorowanie zadań ujętych w Miejskim Programie Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Programie Przeciwdziałania Narkomanii dla Miasta Piotrkowa Trybunalskiego;
  • opiniowanie wniosków dotyczących zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych;
  • podejmowanie działań zmierzających do poddania się leczeniu odwykowemu osób uzależnionych od alkoholu;
  •  wydawanie opinii i podejmowanie czynności w sprawach związanych z udzieleniem wsparcia finansowego lub rzeczowego w oparciu o pisemne wnioski skierowane do Komisji.

W ramach Komisji działają dwa zespoły:
- zespół motywujący;
- zespół kontrolny.
 
ZESPÓŁ MOTYWUJĄCY

Do zadań zespołów motywujących należy:

  • przeprowadzanie rozmów z osobami nadużywającymi alkoholu i motywowanie ich do podjęcia leczenia;
  • kierowanie osób nadużywających alkoholu na badanie przez biegłych, psychologa i psychiatrę celem wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego;
  • uczestniczenie w grupach roboczych Zespołu Interdyscyplinarnego;
  • zakładanie „Niebieskiej Karty” w związku z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia przemocy domowej.

ZESPÓŁ KONTROLNY

Do zadań zespołów kontrolnych należy:

  • przeprowadzanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców zasad i warunków korzystania z zezwolenia na sprzedaż napojów;
  • podejmowanie interwencji w związku z naruszeniem przepisów dotyczących reklamy napojów alkoholowych;
  • przeprowadzanie kontroli punktów sprzedaży napojów alkoholowych pod kątem przestrzegania zakazów oraz uwidaczniania informacji o szkodliwości spożywania alkoholu;

Obsługa administracyjna Komisji:
Urząd Miasta Piotrkowa Trybunalskiego
Pasaż Karola Rudowskiego 10
97-300 Piotrków Trybunalski
pok. 309
tel. (44) 732-77-81
 

PROCEDURA ZOBOWIĄZANIA DO LECZENIA ODWYKOWEGO
 

Zobowiązanie do leczenia odwykowego reguluje ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, art. 24-34.

Poszczególne etapy procedury:

  1. Wszczęcie procedury – wpłynięcie wniosku/zawiadomienia do gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, właściwej dla miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, wobec której zachodzi podejrzenie nadużywania alkoholu.
  2. Komisja zaprasza zgłoszoną osobę na rozmowę, której celem jest przede wszystkim próba zmotywowania do podjęcia dobrowolnego leczenia odwykowego, terapii bądź udziału w grupach samopomocowych.
  3. W przypadku, gdy osoba zgłoszona odmawia podjęcia dobrowolnego leczenia, udziału w terapii lub grupach samopomocowych (typu AA, Kluby Abstynenta, itp.), Komisja zbiera materiały dowodowe, które mają uzasadnić, czy zachodzą przesłanki wskazane w ustawie, jako wymagane do skierowania sprawy do sądu (art. 24 wyżej wymienionej ustawy).
  4. Skierowanie na badanie przez biegłych, celem wydania opinii o stopniu uzależnienia od alkoholu i wskazania warunków leczenia. Przyjmuje się, że  Komisja kieruje na badanie do biegłych w sytuacji, gdy poza nadużywaniem alkoholu spełniona jest minimum jedna przesłanka wymieniona w art. 24 wspomnianej ustawy, tj.:
- spowodowanie rozkładu życia rodzinnego,
- demoralizacja małoletnich,
- uchylanie się od obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny,
- systematyczne zakłócanie spokoju lub porządku publicznego.
  1. W przypadku, gdy osoba mimo stwierdzenia u  niej przez biegłych uzależnienia, nie wyraża zgody na dobrowolne leczenie lub jeśli do badania nie doszło, ale z materiału dowodowego wynika, że mamy do czynienia z osobą uzależnioną i dodatkowo występuje minimum jedna z czterech przesłanek społecznych wskazanych w ustawie -  Komisja kieruje wniosek do sądu o zobowiązanie do podjęcia leczenia odwykowego.
  2. Sąd wyznacza termin rozprawy i wydaje postanowienie.
  3. Środki odwoławcze (osobie uzależnionej, jak również gminnej komisji przysługuje prawo do wniesienia apelacji do sądu drugiej instancji – sądu okręgowego).


Zobowiązanie do leczenia odwykowego, wbrew powszechnemu przekonaniu, nie jest tym samym co leczenie przymusowe, które w Polsce obowiązywało do roku 1982 na podstawie ustawy o zwalczaniu alkoholizmu.

Mimo, że procedura nie jest leczeniem przymusowym, to stosuje się w  niej pewne elementy przymusu. Postanowienie sądu w sprawie zobowiązania do leczenia odwykowego zastępuje zgodę pacjenta na leczenie i kierownik placówki odwykowej czy inna osoba przyjmująca go na leczenie nie powinna pytać zobowiązanego o zgodę. Tak się czasem dzieje, ponieważ pracownicy lecznictwa przestrzegają generalnej zasady wyrażonej w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, która mówi o tym, że do udzielenia świadczenia zdrowotnego konieczna jest zgoda pacjenta i  nie wiedzą, że ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi poprzez sądowe zobowiązanie do leczenia stanowi w tym względzie wyjątek, do którego należy się stosować.

Ponadto, sądowe postanowienie oznacza dla osoby zobowiązanej obowiązek poddania się leczeniu w  wyznaczonym przez sąd terminie i trybie i we wskazanej placówce. Jeśli zobowiązany nie stawi się na leczenie lub nie będzie go kontynuował, sąd może zarządzić doprowadzenie go przez organ policji.
Orzekając o obowiązku poddania się leczeniu sąd może ustanowić na czas trwania tego obowiązku nadzór kuratora sądowego. Wówczas osoba, wobec której ustanowiony został nadzór, ma obowiązek stawiania się na wezwanie sądu lub kuratora sądowego i wykonywania ich poleceń. Nadzór sprawuje kurator sądowy wykonujący orzeczenia w sprawach rodzinnych i nieletnich.
 
Obowiązek poddania się leczeniu trwa tak długo, jak tego wymaga cel leczenia, nie dłużej jednak niż 2 lata od chwili uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Załączniki: